Inleiding
Theo Doomen was mijn vader.
Nadat hij in 1983 een zwaar hartinfarct overleefde en zich herstelde is hij begonnen met schrijven.
Toen mijn ouders in 1987 verhuisden naar het Koningsplein, kreeg hij in de flat waar ze gingen wonen een klein kamertje.
Dat was een rijkdom voor hem.
Terwijl mijn moeder tenniste, wandelde, boeken las, boodschappen deed en kookte, zat mijn vader in het kamertje van anderhalf bij drie meter.
Langs de wanden had hij boekenplanken en kleine kastjes.
Daarin bewaarde hij zijn boeken, administratie en verzamelingen.
Zo verzamelde hij bidprentjes, ansichtkaarten, oud gereedschap, en allerlei herinneringen van diverse aard. Het kamertje stond bomvol maar alles was zodanig met zorg gerangschikt dat het er overzichtelijk uitzag.
Aan het eind van het kamertje rechts voor het raam zat mijn vader aan zijn bureau.
Hij had het druk met administratie en kaarten schrijven en op gezette tijden riep mijn moeder hem om met haar koffie of thee te drinken of naar de kinderen op visite te gaan.
Dit deed hij gehoorzaam.
Als alle verplichtingen gepleegd waren kon mijn vader verder met schrijven aan zijn boek “Linkshandig in de boter”.
Bij leven heeft hij er af en toe iets over verteld.
Hij wilde schrijven over zijn roots: zijn overgrootouders, zijn ouders, zijn broers, zijn huwelijk, het bedrijf en zijn kinderen.
Hij legde dan uit dat hij met zijn neus in de boter was gevallen want hij vond dat hij dankbaar moest zijn voor alles wat hij had gekregen maar daarnaast voelde hij zich erg linkshandig. Niet geschikt voor het leven waarin hij verzeild was geraakt en waarvan hij niet in staat was geweest om het naar zijn hand te zetten.
Zo schreef hij drie zwarte multomappen vol in zijn keurig nette handschrift en toen mijn vader er klaar mee was, bracht hij ze naar zijn oudste zoon Maarten. Dat was in februari 2006, rond dezelfde tijd kreeg Maarten de onheilstijding van zijn ernstig ziek zijn.
Een jaar na de dood van Maarten overleed mijn vader in september 2007.
Jetske bracht na verloop van tijd de mappen weer terug naar mijn moeder in ‘t Laar.
Vanaf daar nam ik af en toe een map mee naar huis om me erin te verdiepen.
In het begin schrok ik van de vaak bittere toon maar toen ik in staat was daar doorheen te lezen was ik verheugd en ontroerd over dit cadeau.
Zoveel scherpe herinneringen, een schets van het leven in Tilburg vanaf 1900 en prachtige persoonlijke verhalen over hemzelf en zijn naaste familie.
Geïllustreerd met veel oude foto’s.
Wat een rijkdom.
Toen mijn moeder naar de gesloten afdeling van ‘t Laar verhuisde zijn de mappen naar hier gekomen.
En nu staan ze al weer een jaartje hier op mijn kamer.
Lang heb ik erover nagedacht wat te doen met dit erfgoed.
In oktober 2012 begon het te borrelen en ontstond het plan om het boek te vertalen naar korte verhalen met foto’s.
Verhalen voor de kinderen en kleinkinderen van Theo.
Waar hij de trotse vader en opa van was.
De verhalen spelen zich voornamelijk af in Tilburg.
27 Comments
Gefeliciteerd met je mooie blog Volhouden helpt Kom maar op met je verhalen !
mooie ‘dode zee rollen’ die hergelezen worden en vertaald naar onze tijd, goed werk Marieke
Ja! Ik ben volger geworden. Mooie verhaaltjes, goed ook om die foro’s er bij te zien.
Zo nu kan ik je ook hier volgen
X
Wat mooi Marieke…. véél schrijfplezier!
Dus via Hendrika Geven zijn wij nog achter-achter-achternichten 🙂
Wat een passend en mooi eigentijds monument om je ouders en je voorouders voort te laten leven, Marieke.
Wat wil je n vader Theo en n broer Maarten nog meer……?
Ja, vanaf hun wolk gaan ze zeker meegenieten!
Drie multo-mappen met herinneringen; wat een prachtig bezit. Goed dat je het met anderen wilt delen. Ik ga het met interesse volgen, als je dat goed vindt natuurlijk. Groeten, Willem
Dankjewel Marieke, naast ‘de eeuw van mijn vader’ van Geert Mak schijnt er voor mij via jouw vertaling van je vaders schrijven weer een ander licht op onze geschiedenis.
Ik bloos!
Fantastisch materiaal Marieke. Ik heb ook afl. 5 weer met plezier gelezen. Dus jouw oma keeke had een tinte huid? Heeft opa wel eens wat vermeend spaans bloed onderzocht?
Hoi Marieke, wat een inspirerend idee om je vaders dagboeken zo openbaar te maken. Ik wou dat ik zoveel informatie over mijn roots had… maar ik ga met veel plezier je wekelijkse verhalen volgen….
Lieve Marieke, wat fijn dat die bittere toon eraf is. Alsof je een oud schilderij van zijn stoflaag ontdoet om het weer in volle glorie te laten glanzen.
Dag molengraftjes
Leuk om die familieverhalen te lezen
Die Tante Mina heb ik ook nog gekend
Onze familietak zit ook in de timmermansfeer. Mijn opa Harrie was er zo een. Hij heeft een deel van de woenselsestraat nog gebouwd en hij woonde in den Bogert waar nu de Rabobank staat in Eindhoven.
met vr gr Henri
Ha Henri, wat een leuke verrassing. Grappig dat de timmermannen goed vertegenwoordigd zijn bij de Molengraften! En ook iets adelijks he?!
Herken je dat ook in jullie familietak? Ben je ook familie van tante Mina? Groet, heel leuk je bericht.
Marieke, leuk dat je me deze tip hebt gegeven. Mooi materiaal en goed bewerkt. Ik lees je blog met veel plezier!
Hoi Marieke,
Wat heerlijk om verhalen van mijn familie te lezen. Als dochter van Riky van de Molengraft heb ik wel foto’s maar geen tot weinig verhalen erbij. Heerlijk!! Bedankt voor je toegezonden hoofdstuk. Ik zal je blog blijven volgen.
Veel liefs Roelie
Wat ontzettend goed van je om zo’n blog te maken. Hele leuke verhalen en we herleven de geschiedenis een beetje. Ga zo door!
Hoi Marieke,
Vanochtend kregen we de tip van jouw blog. Wij wonen al sinds 1987 op Saba (Ned. Antillen), maar mijn man en ik zijn allebei geboren en getogen in Tilburg. Ik heb met ongelooflijk veel plezier al jouw blogs zitten lezen. Geweldig dat je dit doet en zo je familie tot leven brengt.
Wij werden op jouw blog attent gemaakt omdat mijn man Gied Mommers een boek heeft geschreven: Levenskronkels. Een groot deel daarvan beslaat ook zijn jeugd in het na-oorlogse Tilburg. Er is veel herkenbaars in je verhalen.
Dag Marieke,
Met een warm gevoel voor je familie heb ik een deel van je verhalen al gelezen. Leuk ook met die foto’s erbij. Wat een veelbewogen levens!
Ik ga het tot het begin lezen hoor! Lieve groet van Els
Wat een prachtige geschenk van en voor jou vader. Bijzonder om te lezen Marieke.
Groet Jolijn Muuse
Dank je Jolijn! Ja, het is heel bijzonder om te doen en ik zie het zeker als een geschenk aan mijn vader en ook aan mezelf.
Ha Marieke, wat een mooi eerbetoon aan je vader!
Liefs, Linda
Als amateur genealoog ben ik geïnteresseerd in de naam Theo Doomen. Mijn vroegere leraar Frans Doomen (Frater Cromatius) zit in mijn stamboom. Bij Frans Doomen aannemer voorheen van Sonstraat Tilburg, heb ik een tijdlang administratief werk verricht. De vrouw van Frans Doomen, Mien van Huijkelom, was een nicht van mijn moeder.
Uw moeder Ton lees ik in de teksten ken ik niet en heb daarvan ook geen achternaam. Heb jij wat aanvullende gegevens van uw vader en moeder?
Hallo Marieke ,ik ben de klein dochter van Hendrik doomen wij woonde in de bisschop zwijgen straat 109 waar ik opgroeide staat er nog het huis vanoma en opa is af gebroken .mijn vader Hendrik zoon van Frans die over leed,in 1926. Vader was de oudste nam op 19 jarige leeftijd de zaak over net af gestudeerd, kwam de zorg voor zijn moeder en zijn 3 broers en twee zusjes op zich in die tijd ,verbouwingen en vader bouwde de gruyters winkels in heel het land .later werden al deze winkels weer verbouwd in zelfbedienings winkels vade had in die tijd de doodskisten ik beitste de doodskisten .vele verhalen komen in mijn herinnering. Ook frapant mijn oom was frater apotheker in het blinde instituut in grave . Mijn zoon is project leider in de bouw Ik zelf ben 75 jaar het hout bewerken heb ik zelf ook gedaan.groetjes Elly.