Inleiding

27

foto

Theo Doomen was mijn vader.
Nadat hij in 1983 een zwaar hartinfarct overleefde en zich herstelde is hij begonnen met schrijven.
Toen mijn ouders in 1987 verhuisden naar het Koningsplein, kreeg hij in de flat waar ze gingen wonen een klein kamertje.
Dat was een rijkdom voor hem.
Terwijl mijn moeder tenniste, wandelde, boeken las, boodschappen deed en kookte, zat mijn vader in het kamertje van anderhalf bij drie meter.
Langs de wanden had hij boekenplanken en kleine kastjes.
Daarin bewaarde hij zijn boeken, administratie en verzamelingen.
Zo verzamelde hij bidprentjes, ansichtkaarten, oud gereedschap, en allerlei herinneringen van diverse aard. Het kamertje stond bomvol maar alles was zodanig met zorg gerangschikt dat het er overzichtelijk uitzag.
Aan het eind van het kamertje rechts voor het raam zat mijn vader aan zijn bureau.
Hij had het druk met administratie en kaarten schrijven en op gezette tijden riep mijn moeder hem om met haar koffie of thee te drinken of naar de kinderen op visite te gaan.
Dit deed hij gehoorzaam.
Als alle verplichtingen gepleegd waren kon mijn vader verder met schrijven aan zijn boek “Linkshandig in de boter”.

Bij leven heeft hij er af en toe iets over verteld.
Hij wilde schrijven over zijn roots: zijn overgrootouders, zijn ouders, zijn broers, zijn huwelijk, het bedrijf en zijn kinderen.
Hij legde dan uit dat hij met zijn neus in de boter was gevallen want hij vond dat hij dankbaar moest zijn voor alles wat hij had gekregen maar daarnaast voelde hij zich erg linkshandig. Niet geschikt voor het leven waarin hij verzeild was geraakt en waarvan hij niet in staat was geweest om het naar zijn hand te zetten.

Zo schreef hij drie zwarte multomappen vol in zijn keurig nette handschrift en toen mijn vader er klaar mee was, bracht hij ze naar zijn oudste zoon Maarten. Dat was in februari 2006, rond dezelfde tijd kreeg Maarten de onheilstijding van zijn ernstig ziek zijn.
Een jaar na de dood van Maarten overleed mijn vader in september 2007.
Jetske bracht na verloop van tijd de mappen weer terug naar mijn moeder in ‘t Laar.
Vanaf daar nam ik af en toe een map mee naar huis om me erin te verdiepen.
In het begin schrok ik van de vaak bittere toon maar toen ik in staat was daar doorheen te lezen was ik verheugd en ontroerd over dit cadeau.
Zoveel scherpe herinneringen, een schets van het leven in Tilburg vanaf 1900 en prachtige persoonlijke verhalen over hemzelf en zijn naaste familie.
Geïllustreerd met veel oude foto’s.
Wat een rijkdom.

Toen mijn moeder naar de gesloten afdeling van ‘t Laar verhuisde zijn de mappen naar hier gekomen.
En nu staan ze al weer een jaartje hier op mijn kamer.
Lang heb ik erover nagedacht wat te doen met dit erfgoed.
In oktober 2012 begon het te borrelen en ontstond het plan om het boek te vertalen naar korte verhalen met foto’s.
Verhalen voor de kinderen en kleinkinderen van Theo.
Waar hij de trotse vader en opa van was.

De verhalen spelen zich voornamelijk af in Tilburg.

27 Comments

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Copyright © 2013-2024 Theo Doomen All rights reserved.
This site is using the Multi Child-Theme, v2.2, on top of
the Parent-Theme Desk Mess Mirrored, v2.5, from BuyNowShop.com