Afl 74 De krant

Wanneer Theo ’s morgens wakker werd was het eerste ritueel van de dag zijn gang naar de brievenbus. Daar trof hij als altijd zijn vertrouwde krant: Het Nieuwsblad van het Zuiden. Vroeger op de Korvelseweg was de brievenbus naast de voordeur gemetseld en deze kwam uit in een klein houten kastje met een deurtje. Theo moet dat deurtje duizenden keren verwachtingsvol geopend hebben. Achter het deurtje lag de krant of de post. In de flat op het Koningsplein lag de krant gewoon open en bloot in de hal.

Het ontbijt met een kopje thee en de krant was een hoogtepunt. Zodra hij de pagina met overlijdensberichten opensloeg ging hij op zoek naar een schaar en knipte netjes de advertenties uit van overledenen die hij gekend had.
Na het wassen, scheren en aankleden trok hij zich terug in zijn kamertje en plakte de advertenties in zijn boek.

“Piet was jarenlang kelner bij het café-restaurant de l’Industrie” aan het Heuvelplein in Tilburg. Een vriendelijke man en zeer betrouwbaar. Tijdens de gouden bruiloft van mijn ouders heeft hij bij de receptie geserveerd. Hij woonde achter mijn schoonouders aan het Korvelplein. In de jaren dat ik bij de woensdagavondclub was, maakte ik hem wekelijks mee”.

“Naud heeft op jonge leeftijd zijn vader verloren en zijn moeder had grote moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Naud moest proberen om naast zijn studie een baantje te vinden. Voor de buitenwereld werd dat wat mooier aangekleed: hij werd “volontair” bij mijn vader in de zaak. Dit was zogenaamd werken om zich praktisch te bekwamen in het vak, zonder loon. In werkelijkheid kreeg hij gewoon loon uitbetaald”.

“Frater Caesario kwam uit een gezin aan de Korvelsedwarsstraat met drie kinderen, twee zonen en een dochter. Sinds ik met het familiearchief bezig ben heb ik enkele malen contact met hem gehad bij het archief van het generalaat van de fraters. Om uittreksels te zoeken van familieleden die bij de fraters waren of nog zijn. Hij was de enige waarmee ik een gesprek heb gehad over het uittreden van mijn broer Frans. Het was een begrijpende en meelevende man. Niet zo rechtlijnig als het hoofdbestuur. Ik heb goede herinneringen aan hem overgehouden”.

“Bert was een goede vriend van me. In de oorlogsjaren studeerde ik aan de Bouwacademie van de Katholieke Leergangen” en raakte daar bevriend met Wim en Bert. Bert had een motor en kwam vaak met Wim achterop bij ons thuis. Ook Jan Struijcken hoorde bij dit clubje vrienden. Zo kwam de vriendschap Wim, Bert, Jan en Theo tot stand. Hierdoor kwam Bert ook bij Jan thuis en kreeg een relatie met zijn zus Bets waarmee hij later trouwde”.

“Mimi was de dochter van Harry, de huisschilder en zijn vrouw die destijds woonden in dat kleine textielwinkeltje aan de Korvelseweg naast touwhandel Bakker-Robbe. Ze hadden een etalage met grote maten bh’s. Haar zus woonde dichtbij ons Monique in de Haagse Beemden. Deze vertelde me ooit in vertrouwen dat Mimi een prille liefde met mijn broer Tiny heeft gehad. Mijn herinnering is dat Mimi van dat gezin de meest evenwichtige was met de dezelfde eigenschappen en goedheid als haar vader”.