0

Boek Theo Doomen in de uitverkoop

Posted by Marieke on 10 januari , 2022 in Uncategorized |

Beste lezer.
Het boek over Theo Doomen gaat in de uitverkoop.
Er zijn nog pakweg 100 exemplaren op voorraad die tegen sterk gereduceerd tarief verkocht worden (was € 23,50).
Lees een deel van de inhoud in het Archief op deze site.

Ga naar http://www.boekenbestellen.nl/boek/linkshandig-in-de-boter
Daar ziet u dat het boek nu nog maar
€ 12,50 kost en dat is inclusief € 4,10 verzendkosten!

Na betaling wordt het boek zsm opgestuurd.
Mocht u een idee hebben voor afname van een groter aantal exemplaren bv voor een goed doel, neem contact op met mij: mbadoomen@gmail.com

Hartelijke groet, Marieke Doomen.

Marieke leert fietsen

P1000872

Hier een pagina uit het boek en een foto van mij met mijn vader. Hij leerde me fietsen, eind jaren 50.

0

Linkshandig in de Boter bestellen

Posted by Marieke on 3 juni , 2016 in Uncategorized |

 

http://www.boekenbestellen.nl/boek/linkshandig-in-de-boter

 

IMG_0688

0

Boekpresentatie

Posted by Marieke on 11 februari , 2016 in Uncategorized |

 

Met trots kan ik u melden:

Het boek is uit.
Alle verhalen en foto’s van mijn weblog zijn gebundeld en geven zo een tijdsbeeld van de vorige eeuw met daarin een hoofdrol voor Theo Doomen.

Kortom: een schitterende familiegeschiedenis tegen het decor van het katholieke Tilburg van 1900-2000

Het boek heet “Linkshandig in de boter”,
Is prachtig uitgevoerd met fijn glad papier en sprekende foto’s.
Telt 208 pagina’s en heeft een harde kaft.

IMG_3686

U kunt het boek kopen voor € 23,50 bij boekhandel Meijer & Siegers in Oosterbeek, Hijmans Ongerijmd Arnhem, Gianotten Mutsaers in Tilburg of in de winkel van Het Laar, Tilburg.
Reacties op het boek graag naar: mbadoomen@gmail.com
Hartelijke groet, Marieke Doomen.

3

Afl 74 De krant

Posted by Marieke on 28 oktober , 2014 in Uncategorized |

Wanneer Theo ’s morgens wakker werd was het eerste ritueel van de dag zijn gang naar de brievenbus. Daar trof hij als altijd zijn vertrouwde krant: Het Nieuwsblad van het Zuiden. Vroeger op de Korvelseweg was de brievenbus naast de voordeur gemetseld en deze kwam uit in een klein houten kastje met een deurtje. Theo moet dat deurtje duizenden keren verwachtingsvol geopend hebben. Achter het deurtje lag de krant of de post. In de flat op het Koningsplein lag de krant gewoon open en bloot in de hal.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAhet_nieuwsblad_van_het_zuiden_april_1964_tot_december_1980[1]

Het ontbijt met een kopje thee en de krant was een hoogtepunt. Zodra hij de pagina met overlijdensberichten opensloeg ging hij op zoek naar een schaar en knipte netjes de advertenties uit van overledenen die hij gekend had.
Na het wassen, scheren en aankleden trok hij zich terug in zijn kamertje en plakte de advertenties in zijn boek.

“Piet was jarenlang kelner bij het café-restaurant de l’Industrie” aan het Heuvelplein in Tilburg. Een vriendelijke man en zeer betrouwbaar. Tijdens de gouden bruiloft van mijn ouders heeft hij bij de receptie geserveerd. Hij woonde achter mijn schoonouders aan het Korvelplein. In de jaren dat ik bij de woensdagavondclub was, maakte ik hem wekelijks mee”.

“Naud heeft op jonge leeftijd zijn vader verloren en zijn moeder had grote moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Naud moest proberen om naast zijn studie een baantje te vinden. Voor de buitenwereld werd dat wat mooier aangekleed: hij werd “volontair” bij mijn vader in de zaak. Dit was zogenaamd werken om zich praktisch te bekwamen in het vak, zonder loon. In werkelijkheid kreeg hij gewoon loon uitbetaald”.

“Frater Caesario kwam uit een gezin aan de Korvelsedwarsstraat met drie kinderen, twee zonen en een dochter. Sinds ik met het familiearchief bezig ben heb ik enkele malen contact met hem gehad bij het archief van het generalaat van de fraters. Om uittreksels te zoeken van familieleden die bij de fraters waren of nog zijn. Hij was de enige waarmee ik een gesprek heb gehad over het uittreden van mijn broer Frans. Het was een begrijpende en meelevende man. Niet zo rechtlijnig als het hoofdbestuur. Ik heb goede herinneringen aan hem overgehouden”.

“Bert was een goede vriend van me. In de oorlogsjaren studeerde ik aan de Bouwacademie van de Katholieke Leergangen” en raakte daar bevriend met Wim en Bert. Bert had een motor en kwam vaak met Wim achterop bij ons thuis. Ook Jan Struijcken hoorde bij dit clubje vrienden. Zo kwam de vriendschap Wim, Bert, Jan en Theo tot stand. Hierdoor kwam Bert ook bij Jan thuis en kreeg een relatie met zijn zus Bets waarmee hij later trouwde”.

IMG_2262

“Mimi was de dochter van Harry, de huisschilder en zijn vrouw die destijds woonden in dat kleine textielwinkeltje aan de Korvelseweg naast touwhandel Bakker-Robbe. Ze hadden een etalage met grote maten bh’s. Haar zus woonde dichtbij ons Monique in de Haagse Beemden. Deze vertelde me ooit in vertrouwen dat Mimi een prille liefde met mijn broer Tiny heeft gehad. Mijn herinnering is dat Mimi van dat gezin de meest evenwichtige was met de dezelfde eigenschappen en goedheid als haar vader”.

4

Afl 47 Partijtje voetbal met de kok

Posted by Marieke on 25 februari , 2014 in Uncategorized |

Langzaam maar zeker kreeg het leven in 1972 weer helderheid voor Ton en Theo.
Ze hadden werk, een vast inkomen, een huis en kregen nieuwe vrienden en collega’s.
Tijd om stil te zitten was er niet want voor beiden was het een druk leven. Ton moest zeven dagen per week stand by zijn voor de verzorgsters. Dit was te combineren met haar eigen huishouding maar het betekende dat ze heel vaak heen en weer vloog tussen de Blauwe-Kamer-huizen en haar eigen huis. Ook ’s avonds. Theo werkte full time en studeerde 1 dag en 1 avond per week. Daarnaast had hij de huiswerkopdrachten van zijn opleiding.

IMG_1439

Een voordeel was dat zijn werk zoveel structuur had. Dat gaf hem rust. Hij was een graag geziene collega en zo kon het gebeuren dat de totaal onsportieve Theo soms in de lunchpauze een balletje trapte met Herman, de kok van de Blauwe Kamer.
En voortaan ging hij op de fiets naar zijn werk.
Na een jaar kon het gezin verhuizen naar het hoekhuis van de vier “sociowoningen”.

IMG_1420De Blauwe Kamer huizen aan de Mathenessestraat, rechts op de hoek
(niet zichtbaar op de foto) het huis van Ton en Theo

Hierdoor zat Ton heel dicht bij haar werk, dat scheelde veel wandelingen per dag.
De dochters mochten van haar de badkamers en wc’s van “De Blauwe” schoonmaken, een kleine taakverlichting voor haar en de dochters verdienden zo wat bij.
Marieke verhuisde niet mee naar het nieuwe huis, die vond een studentenkamer aan de Korvelseweg in Tilburg. Slechts 5 huizen verwijderd van het oude huis.
Zo trok het gezin in de nieuwe woning met nog drie inwonende kinderen. Monique, Liesbeth en Ted.

IMG_1436

Theo’s studie zorgde er intussen voor dat hij meer kijk kreeg op de “zwakzinnigenzorg” en hij hield nauwkeurig zijn nieuwe ontdekkingen bij in een schrift en sprak erover met collega’s. Hij haalde zijn EHBO-diploma en probeerde zich het brailleschrift eigen te maken. Hij verbaasde zich erover hoe snel zijn pupillen konden braille-lezen.
Op zijn eigen afdeling arbeidstherapie kreeg hij de boel goed op orde. Alles kreeg een eigen plaats in het “schoolklasje van meneer Theo” en het aantal pupillen groeide naar rond de twintig. Zelf vond hij schoolklasje een denigrerende benaming want hij wilde geen verlengstuk van de school zijn.

3

Afl 36 Keukens

Posted by Marieke on 26 november , 2013 in Uncategorized |

Bij de openingsreceptie van een zelfbedieningszaak in Tegelen werd onderstaande foto gemaakt. Links het winkeliersechtpaar, in het midden de rayonleider van de TIP-organisatie met zijn vrouw en rechts Ton en Theo.
Dit tafereel speelde zich af eind jaren vijftig, begin jaren zestig. Een periode waarin het bedrijf van Theo veel van dit soort winkels inrichtte. Elke verbouwing werd afgesloten met een receptie waar het echtpaar Doomen keurig in het pak en met een cadeau heen ging.

IMG_1203

Naast de winkelbetimmeringen begon Theo aandacht te krijgen voor op maat gemaakte keukens. Voor het ontwerpen en detailleren van de keukens nam hij de binnenhuisarchitect Ton Sparla in dienst. Gerrit Plak was zijn trouwe bedrijfsleider en zo ontstond een nieuwe succesformule.

IMG_1210IMG_1205

Er kwam een nieuw logo, het kantoor achter de bijkeuken werd heringericht en regelmatig stond Theo met een stand op beurzen waar de op maat gemaakte keukens veel bezoekers trokken.
De problemen die hij bij de keukenbouw ondervond hadden vooral te maken met de nazorg. De serviceverlening na het plaatsen van de keukens bleek een kostbare zaak waardoor veel van de winst verdampte.
Ton Sparla kreeg later het oude huisje van mevr Braat, Korvelseweg nr 50, als kantoor. Het werd opgeknapt en ingericht. Daar bleek dat Ton meer ambitie had om voor zichzelf te beginnen en zo werd de samenwerking verbroken. Een nieuwe samenwerking op het gebied van keukens ging Theo aan met Ton (een naam die aan Theo plakte) de Beer, oud textielfabrikant. Deze deed al het een en ander in keukeninrichting maar had nog geen fabrikant voor de productie ervan. Financieel ging het niet geweldig, er waren tijden van grote krapte waardoor Ton Naber al haar vindingrijkheid moest inzetten om rond te komen. Nieuwe kleren werden spaarzaam en op de groei gemaakt of aangeschaft of er kwamen zakken met oude kleren van neefjes en nichtjes. De jongste zusjes droegen de kleding van de oudste meisjes af.IMG_1209

Op zondag speelden de kinderen op de “grote plaats”, de ruimte vóór de werkplaats en in “de poort”, het pad tussen de oude bakkerij en het woonhuis.

Wie herkent de twee peuters en de meisjes met de witte blousjes op de foto?

3

Afl 22 Zeventien vlaggenstokken

Posted by Marieke on 13 augustus , 2013 in Uncategorized |

Toen in de St Anna-parochie de scoutinggroep St Jan Baptist werd opgericht, gaf Tinus zijn middelste zoon onmiddellijk op voor de padvindersgroep.
Theo, van nature geen buitenmens, ging braaf elke week naar de avondbijeenkomst en op zaterdag naar ’t Honk om van daar uit met zijn groep de bossen in te trekken.
Af en toe werden er weekendkampen of trektochten georganiseerd, weer of geen weer. Theo hield niet van kamperen en lag regelmatig ongelukkig in een koud en nat tentje.
Als patrouilleleider van de Havikken beleefde hij echter op zestienjarige leeftijd een onverwacht hoogtepunt door het bijwonen van de Jamboree in Vogelenzang. Hij genoot van de internationale contacten met padvinders uit de hele wereld.
Ook toen hij al lang volwassen was, zong hij nog regelmatig uit volle borst het Jamboree-lied:

http://youtu.be/1QbmV6Hq8Ls

IMG_0631

Toch maakte het verkennersleven geen kampeerder of natuurvriend van hem. Hij deed het omdat het een verplichting was.
Zo ook ging hij trouw maar zonder ambitie naar de opleiding tot timmerman.
Na het eerste jaar als krullenjongen zei Tinus op een dag: “Vanaf nu ga jij ook de boekhouding doen”. Bijgestaan door de accountant Piet Smits ontdekte Theo wat debet en credit was. Hij haalde in 1939 zijn Middenstandsdiploma en op zijn cijferlijst “Algemeene Handelskennis” prijkten hoge cijfers. Daar was hij wel trots op.
Al snel regelde hij de loonadministratie, de facturen en de correspondentie. Klussen waar Tinus een vreselijke hekel had.

Op een zaterdag kwam het hoofd van de meisjesschool bij Tinus langs en bestelde zeventien vlaggenstokken voor de processie. Hij droeg het maken van de stokken op aan Theo en deze toog ijverig aan de arbeid.
Aan het eind van de middag kwam vader tamelijk beschonken in de werkplaats kijken hoe het ging en brak daar voor de ogen van Theo alle gemaakte vlaggenstokken.
Het hout deugde niet volgens hem, er zaten kwasten in en dus moest Theo weer opnieuw beginnen.

IMG_0866Theo als zestienjarige met zijn broertje Tiny

In diezelfde tijd had Tinus een metselaar in dienst. Toon van de Loo was zijn naam en het was een aardige en rustige man. Toon wilde in Haaren een nieuw huis bouwen en Theo werd opgedragen daaraan mee te gaan werken.
Zo stapte Theo elke ochtend op de fiets naar Driehoeven in Haaren, een tocht van 13 km, om daar samen met Toon te bouwen. Het was het eerste grote bouwwerk dat hij van de fundering tot aan de schoorsteen hielp bouwen en hij leerde heel veel van de rustige Toon.
Omdat hij anders ook dat hele eind moest fietsen, kwam Tinus haast nooit kijken. Daar was Theo blij om.

2

Afl 11 Cato en haar drie zonen

Posted by Marieke on 7 mei , 2013 in Uncategorized |

Op 21 mei 1913 traden Cato en Tinus in het huwelijk.
Cato was 26 jaar oud.
Ze ontpopte zich als een zuinige huisvrouw die geen geld onverdoens over de balk gooide maar ook zeker niet gierig was.

IMG_0435

Ze had een innerlijke gaafheid en zachtheid en was zeer gastvrij.
Al snel werd het huis van dit jonge stel een plek waar zowel de Molengraften als de Doomens welkom waren voor goede raad, een luisterend oor en iets te eten en te drinken.
In het begin van haar huwelijk wist ze door zuinig te leven geld opzij te zetten om later iets voor zichzelf te gaan ondernemen. Het geld zette ze om in gouden tientjes en zodoende had ze op een bepaald moment 34 tientjes gespaard.
In de tijden van financiële stroppen kwamen er vaak wissellopers aan de deur.
Deze moesten contant betaald worden en zo had Cato al een aantal keer een wisselloper aan de deur gehad van een houtleverancier. De kwitantie bedroeg 340 gulden en er was geen geld.
Op een dag heeft Cato al haar gouden tientjes aan de wisselloper betaald.

Op 26 mei 1913 werd het eerste kind geboren aan de Broekhovenseweg. De bevalling werd Cato bijna fataal. In haar jeugd had ze aan Engelse ziekte geleden waardoor vernauwingen van het bekken waren ontstaan. Frans werd gehaald met een verlostang, de littekens op zijn voorhoofd bleven altijd zichtbaar.

In 1733 werd de verlostang algemeen bekend. Het was een nuttig middel in een tijd waarin veel vrouwen door de opkomst van de Engelse ziekte een vernauwd bekken ontwikkelden. Door donkere huizen en vitaminearm eten leden veel kinderen aan een vitamine D-tekort, dat deze vergroeiingen veroorzaakte.

Pas zeven jaar later kwam de tweede zoon, Theo.
Het is een mysterie waarom het zeven jaar duurde voor er weer een kind kwam. Misschien door de Engelse ziekte, misschien dat Cato een psychische druk ondervond vanwege de dramatisch zware eerste bevalling.
In ieder geval deden ze niet aan periodieke onthouding en gebruikten ze geen voorbehoedsmiddelen.
De bevalling verliep een stuk beter dan bij Frans.
Tinus had Theo na de geboorte in de huiskamer van de Korvelseweg voor de kachel gelegd omdat het in januari 1921 bitter koud was.

Toen Theo vier jaar oud werd verzuchtte Cato ’s morgens: “Onze Theo is vandaag jarig en ik heb geen cadeau voor hem”. Ze ging naar de werkplaats en liet oom Theo een triplex pop uitzagen.

IMG_0437

Weer zeven Bijbelse jaren later werd de jongste zoon Tiny geboren op 15 juli 1928.
Hij werd geboren in het eerste St Elisabeth Ziekenhuis aan de Gasthuisstraat.
Broer Frans was toen al bij de fraters.
Theo herinnert zich een tochtje met zijn vader om naar zijn nieuwe broertje in het ziekenhuis te gaan kijken. Onderweg kwamen ze slager Pigmans tegen en Tinus vertelde dat hij een zoon had. De slager begon meteen daarna over zijn schoorsteen te praten.

5

Alf 6 De storm van Borculo 1925

Posted by Marieke on 4 april , 2013 in Uncategorized |

Toen Theo vier jaar oud was kreeg zijn vader opdracht om een internaat voor uit huis geplaatste jongens te verbouwen: Huize Nazareth.
Er moest een nieuwe vleugel met keukengebouw en kapel worden aangebouwd.
Het ging over de vleugel rechts van de hoofdingang.
Zijn opdrachtgevers waren de Fraters van Tilburg.

nl241001[1]
Eindelijk een grote opdracht voor Tiesje die tot dan toe alleen onderhoudswerk en kleinere verbouwingen en bouwwerken had gedaan.
Inmiddels was het bedrijf uitgebreid met personeelslid Koos ter Veer. Daarnaast kwamen ook zijn broer Jan Doomen en diens zoon Frans bij hem in dienst.
Cato had ook nog een handige broer: Theo van de Molengraft. Deze had als goede vakman bij Grasso Modelbouw in Den Bosch gewerkt en werd overgehaald om naar de Timmerwinkel te komen. Hij werd officieel Meesterknecht en bleef nog jaren als trouwe vakman aan het bedrijf verbonden.

Toen de aangebouwde vleugel van Huize Nazareth glasdicht was kwam op 10 augustus 1925 aan het eind van de middag een enorme windhoos vanuit Zeeland richting oosten van het land. Deze storm raasde ook over Tilburg.
Hagelstenen als eieren verwoestten in één klap al het glaswerk van de nieuwe vleugel.
En Tiesje Doomen was niet verzekerd.

IMG_0379

De schade was zo groot dat een faillissement op de loer lag. De Fraters van Tilburg deelden niet in de schade en Tiesje werd genoodzaakt om het buurhuis Korvelseweg 56 te verkopen. Hij wilde per se niet failliet gaan en heeft vervolgens zijn leven lang een schuldenpost met zich mee gedragen.

Het buurhuis werd verkocht met slechts een klein stukje erf omdat Tiesje natuurlijk wel de ruimte achter zijn huis wilde houden voor het bedrijf.
Inmiddels waren er familiespanningen op de werkvloer. Teveel familieleden binnen het bedrijf en de een wilde niet voor de ander onderdoen.
Tiesje voelde wel dat dit niet lang goed zou gaan en onderhandelde met een wethouder waarna broer Jan Doomen aan de slag kon als onderhoudstimmerman bij de Gemeentelijke Woningdienst.
En onze Tinus bouwde verwoed verder aan weer een nieuw project. Een oude wollenstoffenfabriek van firma De Beer werd verbouwd tot de eerste Tilburgse Schouwburg “Metropole” achter de Heuvel, bij de spoorovergang Koestraat.
Vanwege het spoor was toneelspelen trouwens onmogelijk als er een goederentrein langs denderde.

IMG_0374Tinus Doomen rond 1930

Copyright © 2013-2024 Theo Doomen All rights reserved.
This site is using the Multi Child-Theme, v2.2, on top of
the Parent-Theme Desk Mess Mirrored, v2.5, from BuyNowShop.com